Τριστανος και Ιζολδη

Ω,υπερμετρη κι ακορεστη αγαλλιαση της ενωσης μες
στο αιωνιο Εκειθεν των Πραγματων!Μας απαλλασεις
απο τις βασανιστικες πλανες,μας ελευθερωνεις απο τον
χωρο και τον χρονο,κανεις το Εσυ και το Εγω,το Δικο σου
και το αδικο μου,να συγχωνευονται σε μιαν εξαισια ευφροσυνη.
Θα μπορουσε να τα χωρισει η επιβουλη οφθαλμαπατη της
μερας,μα το αλαζονικο ψεμα της δεν μπορει πια να εξαπατησει
τους επιεικεις,απο την στιγμη που η δυναμη του μαγικου φιλτρου
αγιασε το βλεμμα τους.
Οποιος αγαπησε τη νυχτα του θανατου και τι γλυκο μυστικο της,
απο την ψευδαισθηση του φωτος ,του εχει μεινει μια και μονο
λαχταρα,εκεινη της επιθυμιας για την ιερη νυχτα,την αιωνια,
την απολυτρωνουσα νυχτα...
Ω,πεσε Νυχτα του Ερωτα, δωσε τους εκεινη τη ληθη,που λαχταρουν,
περικλεισε τους, περα για περα, με την ευφροσυνη σου και λευτερωσε
τους απο τον κοσμο της απατης και του χωρισμου. Κοιτα , τα τελευταια
φωτα σβησανε! Σκεψη και συνειδηση βυθιστηκαν μεσα στο ιερο σουρουπο
και απλωνεται πανω απ' την τυραννια της ψευδαισθησης,απολυτρωνοντας
τον κοσμο.
Τοτε ,οταν ωχριαζει η οφθαλμαπατη, οταν τα ματια μου,μαγεμενα, δεν
βλεπουν-αυτο οπου με φυλακιζε το ψεμα της ημερας, αυτο που το ψεμα της
ημερας για να μ'εξαπατησει, ειχε αντιταξει στην επιθυμια μου, ασιγαστα
βασανιζοντας με,-ε τοτε πια, ο ιδιος ε γ ω, ω θαυμα της πληρωσης! τοτε
πια, ο ιδιος εγω ειμαι ο κοσμος....

ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ (ΤΡΙΣΤΑΝΟΣ)