Πώς ειναι αραγε να ζεις...μεσα στο ονειρο καποιου?

Στο τελος προτιμησε να αυτοκτονησει οπως εκεινες οι ηρωιδες του Χαξλευ-κοιμηθηκε γυμνη μπροστα σ' ενα ανοιγμενο παραθυρο.
Ετσι οταν ξυπνησε την αλλη μερα ο πρωι σε μια πλαγια σταση
ωστε να μη βλεπει τον ουρανο καθαρο πανω της ειπε μ΄εκεινες
τις φωνες των ταχυδακτυλουργων-
Αποψε ταξιδεψα πολυ εντος μου εκεινα τα αβεβαια ταξιδια που
ειναι ταξιδια γιατι δεν ξερεις που πας,τι θελεις ,τι ζητας στις
πλατειες νυχτα διχως ενδυμα και σεντονι μπροστα στα δημοσια
σχολεια της χαμενης επαρχιας κι εγω αποψε ειμαι η βροχη,η
χολερα,το ελκος του δωδεκαδακτυλου.
Αποψε η βροχη μ΄αναγκασε να σκεπαστω στο δρομο με τα
δεντρα που δεν εμαθα ποτε πώς τα λενε-κανενας απο τους
φιλους μου δεν ηταν τιποτα περισσοτερο απο γκαρσονι ή
στρατιωτης-και δεν εχω αιδοιο και δεν εχω στηθος και δεν εχω αφη...
Ομως ειμαι απεραντα "ευτυχισμενη"....


Η Αιθουσα των Κατοπτρων
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ